معنی مشک انگیز - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

آنکه لشکر را حرکت دهد و به جنگ ببرد

(نِ)

ملک آور. پیروزی رسان. ملک رسان:
به پیروزی ّ و بهروزی همی زی با دل افروزی
به دولتهای ملک انگیز و بخت آویز اخترها.
منوچهری

(پَ اَ کَ دَ / دِ)

خشم آور. عصبانی کننده. غضبناک کننده. (یادداشت بخط مؤلف)

(سِ)

عشق انگیزنده. برانگیزندۀ عشق و شیفتگی:
شقایقهای عشق انگیز پیشاپیش طاووسان
بسان قطره های قیر باریده براخگرها.
منوچهری

(تَ بَ)

آنکه به جمع کردن سپاه و سوق آن مأمور است:
همی لشکرانگیز از ایران کنی
بروبه همی جنگ شیران کنی.
اسدی (گرشاسبنامه ص 58)

نمک ریز. که نمک فروپاشد.
- نمک انگیز شدن، کنایه از گریان شدن و گریستن:
دیدۀ اوچون نمک انگیز شد
هرکه در او دید نمک ریز شد.
نظامی

کسی که لشکر فراهم آورد و بجایی سوق دهد، لشکر افروز

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما